Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Τους Τίτο Πατρίκιο και Μένη Κουμανταρέα βράβευσε η Ακαδημία Αθηνών



Ο κ. Τ.Πατρίκιος παραλαμβάνει το βραβείο ποίησης
Το βραβείο ποίησης στον Τίτο Πατρίκιο και το βραβείο πεζογραφίας στον Μένη Κουμανταρέα απένειμε η Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του έργου τους, στη διάρκεια της καθιερωμένης πανηγυρικής συνεδρίας, στην οποία φέτος ξεχώρισε η επιβράβευση του ανθρωπισμού.

«Ποτέ δεν είναι οι μέρες ποιητικές και ακριβώς γι΄αυτό χρειάζεται η ποίηση. Και όσο λιγότερο ποιητικές είναι τόσο πιο κόντρα πρέπει να πηγαίνεις», δήλωσε ο Τίτος Πατρίκιος. Προβληματισμένος για τις ταραγμένες μέρες που βίωσε η Ελλάδα, δήλωσε ότι προσπαθεί να κατανοήσει τα γεγονότα «χωρίς έτοιμες ιδέες και χωρίς να θέλει να ταυτιστεί με τους νέους, παριστάνοντας τον δεκαεξάρι».

Για τον Μένη Κουμανταρέα, τα βραβεία «θα έπρεπε να τα παίρνουμε νέοι, να μας δίνουν αυτοπεποίθηση, λεφτά και κουράγιο. Θυμάμαι όμως, λέει ο Μένης Κουμανταρέας, «μολονότι βραβευμένο το δεύτερο βιβλίο μου, Το αρμένισμα, δικάστηκε επί χούντας τέσσερις φορές και παραλίγο να καεί. Το τελευταίο , Το σόου είναι των Ελλήνων, σκεπάζεται τώρα από τους καπνούς των δακρυγόνων και τα δάκρυα για τον χαμό ενός νέου ανθρώπου αλλά και από τον φριχτό πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Οπωσδήποτε είναι μελαγχολικό να σε βραβεύουν για το σύνολο του έργου σου. Σημαίνει ότι όπου να 'ναι σημαίνουν κι οι καμπάνες».

ΠΗΓΗ:Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΕΡΤ - Τίτος Πατρίκιος

Σ αυτό το επεισόδιο της σειράς ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ, ο ποιητής ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ μιλά για τη ζωή του και την ποίηση. Κάνει λόγο για τη μαγεία που του ασκούσαν οι λέξεις από παιδί και πώς ξεκίνησε να γράφει ποιήματα. Μιλά για τα βιώματά του στον κόσμο του θεάτρου, την οικογένειά του, τα παιδικά του χρόνια, τα αναγνώσματά του και την επαφή του με τους ανθρώπους του πνεύματος. Αναφέρεται στο ΕΑΜ και στην ένταξή του στην ΕΠΟΝ και στον ΕΛΑΣ, αλλά και στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου. Επίσης, αναφέρεται στα φοιτητικά του χρόνια στη Νομική χωρίς να παραλείψει να κάνει μνεία στους ανθρώπους του πνεύματος στους οποίους οφείλει πολλά. Στη συνέχεια, αναφέρεται στην εμπειρία της εξορίας στη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ και τον ΑΪ-ΣΤΡΑΤΗ, και στα χρόνια παραμονής του στο ΠΑΡΙΣΙ και τη ΡΩΜΗ. Τονίζει τη σημασία των καθημερινών βιωμάτων αλλά και τη σπουδαιότητα των βιβλίων. Τέλος, εκφράζει την προσωπική του αντίληψη για το παρελθόν, αλλά και για το μέλλον.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ




Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928.Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του
ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον ’η Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου ΕπιστημονικήςΈρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την
επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντιαστο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco
στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση
που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967.
Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών.
Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικόΞεκίνημα της Νιότης, ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Χωματόδρομος. Ιδρυτικό μέλος τουπεριοδικού Επιθεώρηση Τέχνης από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις.
Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά.
Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.

Τα βιβλία του

Ποιήματα

Χωματόδρομος, Αθήνα, 1954.
Μαθητεία, Αθήνα, Πρίσμα, 1963.
Προαιρετική Στάση, Αθήνα, Ερμής, 1975, Γνώση, 1981, 1992.
Ποιήματα, Ι. Αθήνα, Θεμέλιο, 1976, 1980, 1990.
Θάλασσα Επαγγελίας, Αθήνα, Θεμέλιο, 1977, 1980, 1985.
Αντιδικίες, Αθήνα, Ύψιλον, 1981, 1983.
Αντικριστοί καθρέφτες, Αθήνα, Στιγμή, 1988, 1991.
Παραμορφώσεις, Αθήνα, Διάττων, 1989.
Μαθητεία ξανά, Αθήνα, Διάττων, 1991.
Η Ηδονή των παρατάσεων, Αθήνα, Διάττων, 1992.Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, Ι, Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, ΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998.
Ποιήματα, ΙΙΙ, Αθήνα, Κέδρος, 1998 .
Η αντίσταση των γεγονότων, Αθήνα, Κέδρος, 2000.

Πεζά

Η Συμμορία των δεκατριών, Αθήνα, Διάττων, 1990, Κέδρος, 2000.
Συνεχές Ωράριο, Αθήνα Διάττων, 1993. Αθήνα, Κέδρος 2000.
Στην ίσαλο γραμμή, Αφηγήσεις, Αθήνα, Κέδρος, 1997, 1997, 1999.

Μεταφράσεις που έχει κάνει στα ελληνικά:

Γκέοργκ Λούκατσς: Μελέτες για τον ευρωπαϊκό ρεαλισμό,
Εκδοτικόν Ινστιτούτο Αθηνών, 1957.
Αραγκόν: Μ' ανοιχτά χαρτιά, Θεμέλιο, 1965, Ηριδανός, 1971.
Encyclopedie de la Pleiade, Ιστορία της Φιλοσοφίας.
19ος αιώνας, οι κοινωνιολόγοι, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τράπεζας, 1978.
Σταντάλ, Αναμνήσεις εγωτισμού, Γνώση, 1983
Μπαλζάκ, Πραγματεία περί των νεωτέρων διεγερτικών, Ολκός, 1993.
Πωλ Βαλερύ, Ο κύριος Τέστ, Ολκός, 1995.

Τις φωτογραφίες του ποιητή πήρα από εδώ.
Τα στοιχεία του βιογραφικού σημειώματος έχουν αντληθεί από τον ιστότοπο του Διαπολιτισμού.

Τίτος Πατρίκιος, "Οφειλή"

     Μέσα από τόσο θάνατο που έπεσε και πέφτει,
πολέμους, εκτελέσεις, δίκες, θάνατο κι άλλο θάνατο
αρρώστια, πείνα, τυχαία δυστυχήματα,
δολοφονίες από πληρωμένους εχθρών και φίλων,
συστηματική υπόσκαψη κι έτοιμες νεκρολογίες
είναι σα να μου χαρίστηκε η ζωή που ζω.
Δώρο της τύχης, αν όχι κλοπή απ' τη ζωή άλλων,
γιατί η σφαίρα που της γλίτωσα δε χάθηκε
μα χτύπησε το άλλο κορμί που βρέθηκε στη θέση μου.
'Ετσι σα δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή
κι όσος καιρός μου μένει
σαν οι νεκροί να μου τον χάρισαν
για να τους ιστορήσω.

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Κριτήριο αξιολόγησης

Κριτήριο αξιολόγησης στο κείμενο του Νίκου Κάσδαγλη, Σοροκάδα.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ναυαγίων Ναυάγια

Κι αν αντέχετε διαβάζετε κι αυτό.

ΝΑΥΑΓΙΩΝ ΝΑΥΑΓΙΑ-Α ΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Νίκος Καββαδίας, Πούσι

ΚΑΒΑΔΙΑΣ-ΠΟΥΣΙ

Ο Ν. Κάσδαγλης για το ματωμένο κουρδικό λαό

Κανείς στην περίπτωση του Νίκου Κάσδαγλη δεν μπορεί να σκεφθεί, πολύ περισσότερο να πει ότι αξιοποίησε τη συγκυρία της υπόθεσης Οτσαλάν για να εκδώσει το νέο βιβλίο του "Ακοίμητο αίμα",το οποίο παρουσιάστηκε χθες από τις εκδόσεις "Bell".O Νίκος Κάσδαγλης έχοντας επίγνωση του λογοτεχνικού και πολιτικού χρέους του, του χρέους του πνευματικού ανθρώπου απέναντι σε κάθε βασανισμένο άνθρωπο και σε κάθε πάσχοντα λαό, "κατέθεσε" δύο σημαντικά βιβλία του για τον Κουρδικό λαό ("Το Αραράτ αστράφτει" - ένα βιβλίο ντοκουμέντο με επώνυμες μαρτυρίες και "Αλλάχ Ακμπάρ! " - μυθιστόρημα επίσης βασισμένο σε μαρτυρίες). Εξάλλου, ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα σαν το"Ακοίμητο αίμα", μυθιστόρημα "απόσταγμα" της πολύχρονης, "δημοσιογραφικού" πάθους, έρευνας και συγγραφικής ενασχόλησης του Ν. Κάσδαγλη με τα πάθη του κουρδικού λαού, δε γράφεται με αφορμή κάποια συγκυρία. Αλλωστε ο Ν. Κάσδαγλης επέλεξε να ζει στη Ρόδο και να "ασκητεύει" γράφοντας για όσα πονούν τον άνθρωπο και πισωγυρίζουν την ανθρωπότητα.

Πηγή: http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=3765302&publDate=18/3/1999

Σοροκάδα του Νίκου Κάσδαγλη

Ανάλυση του κειμένου του Ν.Κάσδαγλη μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.




Νίκος Κάσδαγλης


Πηγή: ΕΚΕΒΙ

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

Ν.Κάσδαγλη, Σ ο ρ ο κ ά δ α

Είναι μέρες που το νησί κλείνει. Μήτε πλεούμενο σιμώνει, μήτε αεροπλάνο.

Οξω από το Ναυτικό Ομιλο, σιμά στο φανάρι του "Αϊ Νικόλα" έχει ένα χαμηλό μόλο ίσα ίσα με τη θάλασσα. Πρέπει να ξιπολυθείς, για να πας στην άκρη του.

Με σοροκάδα, μ΄άρεζε να κολυμπάω πίσω από το μόλο, μέσα στους αφρούς που το καβάλαγαν, φυλαγμένος απ΄τη δαιμονικήν ορμή της θάλασσας. Σαν ξεπρόβαινα στην άκρη του μόλου μ΄άρπαζε ένα κύμα μακρύ, αμάχητο και με σφεντόναγε μονομιάς εκατό μέτρα πέρα, στ΄απάγκιο.

Στον πάτο, τρία τέσσερα μέτρα βαθιά, έχει κομμάτια καλώδια και λαμαρίνες. Ο,τι απόμεινε από ΄να αμερικάνικο καταδρομικό, που το διαλύσανε.

Τούτο το πολεμικό είχε έρθει στη Ρόδο για επίσκεψη καλής θελήσεως - κάπως έτσι το λένε, θαρρώ. Το λιμάνι είχε τοιμαστεί για να καλοδεχτεί τους Αμερικάνους. Οι γυναίκες των αξιωματικών είχανε φτάσει απ΄την παραμονή και νιαουρίζανε στα σαλόνια των ξενοδοχείων- αλλόκοτην αίσθηση που του δίνουν οι Αμερικάνες σα μαζευτούνε πολλές.

Τα μπαρ ήταν έτοιμα όλα- ο Μπαμπούλας που γινότανε Black Cat για την περίσταση, το Rio Grande, το Lοng John και τ΄άλλα. Τα κορίτσια τους ήρθαν απ΄τον Περαία μαζί με τις γυναίκες των αξιωματικών, και περιμέναν στις πόρτες τα ναυτάκια που θα ξεμπαρκάρουν.

Μόνο που πήρε σοροκάδα τ΄απόγευμα. Το λιμάνι άδειασε μονομιάς, οι βάρκες τραβηχτήκανε στη στεριά και τα καϊκια κρυφτήκανε στο φυλαγμένο κόρφο, το Μαντράκι. Δυο τρία βαπόρια που βρέθηκαν, λεβάραν τις άγκυρες και πήγανε στην Ψαροπούλα στο σταβέντο. Μόνο ο Αμερικάνος απόμεινε φουνταρισμένος αρόδο, όξω απ΄το λιμάνι. Σαν κατάλαβαν απ΄το Λιμεναρχείο πως δεν το ΄χε σκοπό να κουνήσει, του μήνυσαν να φύγει, κι η σοροκάδα δε σήκωνε λεβεντιά.

Ο καπετάνιος κούνησε τους ώμους σαν του τα ΄πανε.Το δελτίο καιρού έδειχνε άνεμο εφτά οχτώ μποφόρ, κι οι κανονισμοί του προβλέπανε πως με τέτοιον καιρό έπρεπε να ΄ναι φουνταρισμένος με τις δύο άγκυρες, με τόσα κλειδιά καδένα στην καθεμιά. Καλού κακού φουντάρισε δύο κλειδιά παραπάνω, κι επιτέλους αν αγρίευε ο καιρός είχε κι άλλη καδένα. Βάστηξε επιφυλακή το μισό τσούρμο και τις μηχανές αναμμένες για να ΄χει ατμό.

Δε γινόταν καλύτερη φροντίδα αλίμονο αν αλλάζαν αραξοβόλι τ΄αμερικάνικα πολεμικά, με την κουβέντα ενός ντόπιου λιμενάρχη τι τους είχαν τους κανονισμούς!

Μόνο που φρεσκάρισε η σοροκάδα, με το σούρουπο. Δουλεύοντας επίμονα, ύπουλα, το μπόντζι ξεκλείδωσε τη μια καδένα, και το καράβι απόμεινε φουνταρισμένο στο ΄να σίδερο. Απο κει και πέρα, δεν το γλιτώνανε. Βάρεσε συναγερμός, το σούρμο χίμηξε να μανουβράρει, που να προφτάσει! Το πολεμικό ξέσυρε σα φρόκαλο το σίδερο, και κόλλησε πάνω στα βράχια του χαμηλού μόλου. Οι Αμερικάνοι πηδούσανε στην θάλασσα σαν τα μπακακάκια κι οι ντόπιοι μαζευτήκανε στην ακρογιαλιά και τους μαζεύανε μισοπνιγμένους.

Την άλλη μέρα το πρωΐ η σοροκάδα έσπασε. Τ΄αμερικάνικο καράβι ήταν καθισμένο ψηλά πάνω στα βράχια, κι ο κόσμος το χάζευε από μακριά - δεν τον αφήναν να σιμώσει. Εμοιαζε απείραχτο, να το πετάξεις στη θάλασσα και να ξαναφύγει, έτσι πιστέψαν οι πολλοί. Οι θαλασσινοί κουνούσαν το κεφάλι ξέραν πως το καράβι είχε πεθάνει πια...

Το κουφάρι απόμεινε δυο τρεις μήνες καρφωμένο στα βράχια του χαμηλού μόλου, για να δοξάζει τους κανονισμούς. Υστερα το διαλύσανε. Ενας βουτηχτής σκοτώθηκε πάνω στη δουλειά.

Αν κοιτάξεις με το γυαλί, βλέπεις ακόμα στον πάτο παλιές λαμαρίνες και κομμάτια καλώδια.

Πηγή: Culture ana-mpa.gr


Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

Ο συγγραφέας Νίκος Κάσδαγλης, Επίτιμος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου!

Το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αποφάσισε να αναγορεύσει επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος τον συγγραφέα Νίκο Κάσδαγλη, αφού έλαβε υπόψη τη γενικότερη προσφορά και παρουσία του στα πνευματικά πράγματα της Ελλάδας.
Η αναγόρευση θα γίνει την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008, στις 18:00, στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του κτιρίου «Κλεόβουλος».

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Κάσδαγλης από την εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα (1952) μέχρι σήμερα έχει εκδώσει δεκαεπτά βιβλία (συλλογές διηγημάτων, μυθιστορήματα, ένα χρονικό και ένα βιβλίο για παιδιά και εφήβους). Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα έργα του: Σπιλάδες (1952), Τα δόντια της μυλόπετρας (1955), Κεκαρμένοι (1959), μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε ως μεγάλο συγγραφέα, (Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου, Μυθολογία, Η Μαρία περιηγείται τη μητρόπολη των νερών, Η νευρή, Οι ελεήμονες, Το Αραράτ αστράφτει κ.ά., το οδοιπορικό Δρόμοι της στεριάς και της θάλασσας, το μοναδικό βιβλίο του με παιδικά διηγήματα Στον Πανορμίτη, Το θαλάμι και το χρονικό Το έλος.}

Ο Νίκος Κάσδαγλης, ανήκει στην Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά, έζησε σε καιρούς βίας, βίωσε τη βία, γι’ αυτό και σε όλα τα κείμενά του την καταδικάζει. Η πεζογραφία του διακρίνεται από ρεαλιστικές και νατουραλιστικές απεικονίσεις της ζωής και συχνά αποκτά μια ιστορική διάσταση, καθώς θίγει ζητήματα γενικότερα ελευθερίας των λαών. Πολλά κείμενά του επομένως είναι πολιτικά και έχουν καταγγελτικό χαρακτήρα (λ.χ. Το έλος) που περνά τα ελληνικά σύνορα και καθιστά τον δημιουργό του πολίτη του κόσμου (λχ. Η Μαρία περιηγείται τη μητρόπολη των νερών, Το Αραράτ αστράφτει). Σημαντικό ρόλο επίσης στη θεματογραφία του διαδραματίζει το θαλασσινό στοιχείο, οι δύο μάλιστα κινηματογραφικές/τηλεοπτικές μεταφορές, από τις τρεις ταινίες που έχουν γυριστεί βασισμένες σε έργα του, εμπνέονται από το θάλασσα και απεικονίζουν τη ζωή των νησιωτών (Ο μηχανικός και Χώμα και νερό).

Θεωρείται από τους σημαντικότερους λογοτέχνες στην Ελλάδα και έχει καθιερωθεί στο διεθνή πνευματικό χώρο (ξένοι μελετητές αναφέρονται στο έργο του), ενώ έχει τιμηθεί με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημά του Τα δόντια της μυλόπετρας. Προσωπικός φίλος του Γιώργου Σεφέρη και άλλων λογοτεχνών, αποτυπώνει ένα μέρος των σχέσεων αυτών στο Έλος που αποτελεί ένα συγκλονιστικό χρονικό για την περίοδο της δικτατορίας 1967, με το παρασκήνιο της δήλωσης και την ίδια τη δήλωση του Σεφέρη και τις απάνθρωπες συνθήκες του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Συμμετείχε στη συγγραφή των Δεκαοκτώ κειμένων και στα Κειμένων 1 και 2, που αποτελούν ράπισμα προς τη λογοκρισία που είχε επιβάλει η απριλιανή δικτατορία.

Έχοντας υπόψη αυτή τη σφριγηλή και αξιόλογη παρουσία στα ελληνικά γράμματα και πολιτικά δρώμενα του τόπου αλλά και τη διεθνή αναγνώρισή του, και με δεδομένο ότι ο συγγραφέας με την πλούσια και σημαντική λογοτεχνική του κατάθεση έχει τιμήσει επαρκώς τον τόπο στον οποίο έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και στον οποίο στεγάζεται το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης προτείνει να αναγορευθεί ο Νίκος Κάσδαγλης επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΠΗΓΗ:ΔΗΜΟΣ ΡΟΔΙΩΝ